به نام داور هستی.

خوب و بد و سخت آسون 17 سالی از ورودم به این دنیا گذشت. با کلی اتفاقات جور واجور. این دو سه سال آخر، با اینکه شاید بیشتر سختی ها تو این موقع بود اما خب حس میکنم زیاد بد نبود. یعنی اگه سختی ها یه خورده بیشتر شد شاید صبرم هم بیشتر شد. و با ورود به رشته انسانی داشتن دوستان خوب و استاد های آگاه و خوب (به جز یکی که خب اونم به هر حال یه درسی تو زندگی بود دیگه!😁) . وجناب حافظ و مولانا و سهراب سپهری عزیز هم که دمشون گرم گرم. و کتابای خوب و فیلمای خوب. اینها کمک کردن که صبرم بیشتر بشه و بینش بهتری داشته باشم.

به قول سهراب: 

چشم ها را باید شست. جور دیگر باید دید.

و همه ی اینها یعنی معنادار شدن زندگی. اونجای که با همه گیر و گرفتاری ها میتونی احساس خوشبختی کنی. به قول استاد جامعه شناسی مون مهم همیشه رسیدن به هدف و داشتن یک زندگی کاملا ایده آل نیست. مهم تلاش رسیدن به هدفه. مهم اینه که با مشکلات چطور خودتو رو به رو میکنی و با وجود سختی ها زندگی میکنی. نه فقط زنده موندن. زندگی!!!

اینجاست که می دونم همه ی این ها لطف خود خداست که دمش گرمه و من شدیدا مدیونشم. 

خدایا خیلی خیلی شکرت❤❤❤

تولدم مبارک🎉